Anoche escribí en los foros de Asturias aún bajo los efectos de los brevajes de una noche mágica. Aquí dejo sitio para que se expresen Maismar y JH. El primero para que diga lo que todos vivimos con esa pluma maravillosa que tiene y JH para que cuente nuestro viaje con las fotos que sacó. Fué el viaje perfecto en todos los sentidos. En nuestra mesa había una silla vacia dedicada a Zagato, que por razones laborales no pudo asistir. Nos esforzaremos en contarle todo, pero ya no es lo mismo. Quedamos emplazados para el próximo año. Es algo grande. Estoy recuperando porque pasó el transiberiano por encima de mi. Saludos PD : Gracias a : - los compañeros de viaje por todo. Sois la coña. - Maismar por hacer equipo conmigo y terminar bastante bien. - los compañeros de Villalva por compartir con nosotros un día fantástico. - Butelo, Porto, Jonás y Pitinho por lo mismo. - los compañeros asturianos por todo - Cuando pueda, pondré por aquí mi versión, pero primero que escriban otros.
Esa cara la tenía en Km 42.....;-)..a partir de aquí aún quedaban unos cuantos kms más....:-( Me alegro que hayáis llegado bien...menuda paliza..como supondréis la ruta aún duró un buen rato más...;-)
Envidia me dás. Pero pensandolo bien, si sigo entremuros dos horas más y con la dinamita que había seguro que me tiran al Sil. Un abrazo campeón. No sabes cuanto me alegran tus progresos y que sepas que cuanto organices, ahí me tendrás de comensal (Siempre si la vida lo permita). Tambien vendrás a entrenar por aquí as veces....
Pois xa vai sendo hora de dar sináis de vida , 24 horas sen dormir e máis de 9 encima da bicicleta é o que ten , bueno , a cea tamén ten moito que ver ¡¡QUE BEN O PASAMOS¡¡. A Mountemplaria é unha marcha que todo amante do btt ten que facer , pola organización , os camiños , a paisaxe etc , etc. Esta é unha marcha moi dura , tiña razón Maismar cando me comentóu que era a máis dura que él fixera nunca , eu poido dicir que é durisima , acostumados a poder relaxarnos e descansar dos esforzos realizados nas subidas cando facemos unha baixada , na Mountemplaria case poido dicir que cansa máis baixar que subir. A verdade é que o pasamos xenial , con estes compañeiros merece a pena pasar tantas horas sen durmir . A marcha fixémola César , Pitinho e éu toda xuntos , sufrindo e disfrutando xuntos , comendo e bebendo xuntos , no de comer e beber quixera dicir que non me imaxinaba do que eu era capaz de poder meter no corpo durante a marcha : 3 litros de auga da mochila , unha botella de 0,75 litros , 3 latas de cocacola , 4 latas de acuarius , 5 barritas , 5 pasteles de mazá (que bos estaban) , 3 plátanos , xamón (tiñan xamón nun avituallamento) , sandía , pasas que tiña Pitinho , todo esto durante o percorrido . Do percorrido diréi que é moi variado moito sendeiro , moito camiño técnico , e tamén entendo que bastante perigoso , habia zonas de sendeiro na ladeira do monte que si te caias po lado do precipicio estabas perdido , rodarias monte abaixo ata quen sabe onde , pero a ninguén lle pasóu nada. Pa que vexades como serian as baixadas , unha tiña o nome de " LA BAJADA DEL INFIERNO" e outra "**** PARIÓ" , como podedes imaxinar , éste menda baixóu moito a pé pero non importa , estamos san e salvos e sobre todo : CON GANAS DE VOLVER PO ANO. Unhas fotos do post marcha cos compañeiros de Vilalba e da cea da que non digo nada porque Maismar relatará como solo él sabe facer todo o que ali acontecéo , que foi moito. Perdoade a calidade das fotos pero a cámara quedara no coche e están feitas co móvil.
En Agosto no fallaré al DESAFIO...después de La Mountemplaria creo que ya está sufrido todo lo que podía ..jajaj...como comenta JM hasta en las bajadas me saltaba la alarma del pulsómetro...bueno más bien no paró de pitar desde el inicio ....:-( Sabes que la II PT se hará si tenemos salud para ello....y cuento con todos vosotros...;-)..en Ponferrada he apuntado algunas ideas para la mía....;-)...
A pesar de que el "Demonio" dejó sus garras marcadas en mi, que el viento me arrancó mi diploma, y que le dimos portazo a la noche de Ponferrada, ha sido una experiencia brutal. Levanté la cabeza del manillar y vi: a Cesar segando "o millo" con los montes escarpados como telón de fondo, los 12 Apóstoles, la "city" a los pies de la "PUTAPARIÓ", la referencia de mis compañeros, la selvática bajada, la llegada de los 3 Mosqueteros...
Bufff a montemplaria , que decir enormemente satisfeito por poder acabala san e salvo, por poder facela en compaña de dous compadres que nese momento repartiamos os afogos e nos dabamos animos mutuamente frente tan duras condicions, por ver esas maravillosas paisaxes que che deixan maravillado con olores e cores que facian esquecer a dureza da ruta, por poder evitar as garras do diablo , por non morrer cocido no monte da caldeira , por non deixar os dentes nas bidueiras mestas da baixada denominada mui acertadamente traducida o galego "a p....ta que a pareu" e como se non por compartir semellante cea retrocedendo uns seculos no tempo donde ainda se comia cas mans , e inexplicable mellor vivila , como todos dicimos quen mellor que maismar para describilo, e agradecer os compañeiros de viaxe JR, Manolo, Moncho, e Andres a agradable compañia, os de vilalba que ban a quitar un manual con croquis de como se aplica a baselina......... bueno definitivamente impresionante deixo fotos e un enlace cos videos........ ... perdoade a calidade pero botamos de menos o encargado do departamento fotografico que e a man cualificada para a reportaxe visual. http://www.youtube.com/watch?v=yBAIX1vDXEc http://www.youtube.com/watch?v=qACjdpHHDyE http://www.youtube.com/watch?v=9ZXFK97be-c http://www.youtube.com/watch?v=3xzQr1Y-o-0
mas videos http://www.youtube.com/watch?v=qNunbEUtmwc http://www.youtube.com/watch?v=oypaAy7_sus http://www.youtube.com/watch?v=Sj7Qlq52KvE http://www.youtube.com/watch?v=eA79C_TlTDc http://www.youtube.com/watch?v=XfyNjiV89MU http://www.youtube.com/watch?v=WXEKqQczU4Y http://www.youtube.com/watch?v=Eqcb-iXguqA http://www.youtube.com/watch?v=DvBVapEtuN0 http://www.youtube.com/watch?v=jtS-oaekXQ0 http://www.youtube.com/watch?v=Xcdf0YA9uY0 http://www.youtube.com/watch?v=3NIiCrqoOaA http://www.youtube.com/watch?v=AaG0N9m79g0 http://www.youtube.com/watch?v=6U7v4nBJR7M http://www.youtube.com/watch?v=bcHM6BgWT2E
Agradecimientos.- Al Excelentísimo Ayuntamiento de Ponferrada representado por su máximo dirigente, para mí un viejo conocido y, sobre todo una gran persona; imagen de buen madatario y representante cercano, D.Carlos Riesco. Que nos adelantó que Ponferrada será candidata al campeonato del Mundo de Ciclismo en carretera 2.013. A las diferente concejalías de Turismo, Cultura y Deporte por la concesiones y colaboraciónes. Al club Rutas del Bierzo por tener un día este sueño realizable y por todos los trabajos los que se ven y los que no se ven. A todos los que participaron por hacer ese sueño realidad. A mis conocidos y más “allegados”, todos ellos mis ídolos, por hacer de este día un día que cuenta . Participación.- Mas de doscientos inscritos; pero ¡que gente!, antiguos compañeros de rutas y batallas y otros que conocimos en este día. Toda gente selecta de este mundo del ciclismo de montaña, ¡que participación!, lo de menos el número, lo importante la buenísima calidad de partipantes, de lo conocido puedo confirmar buenísima gente. En la mayoría de las rutas las personas son las que eligen participar; la Mountemplaria es ella quien elige a los participantes. La ruta.- Es la represenación clarísima de lo que significa ALL MOUNTAIN en su vertiente más radical y con el ingrediente de largo recorrido muy técnico. No soy un amante de los datos técnicos, aunque en esta hay que evidenciar el altísimo IBP: 238, y destacar que ninguna otra ruta organizada, que yo conozca, no consigue este escalofriante coeficiente con sus 74 Klms de recorrido; lo que pone de manifiesto su dureza. Nos deleita con lo que realmente nos gusta, larguísimos singles tracks, tanto en subida como en bajada; zonas trialeras, enmarañados descensos entre arbustos y vegetación; y sobre todo inmensos y bellos paisajes al final de largos ascensos. No voy a seguir escribiendo sobre una ruta que tengo memorizada por sus dos ediciones anteriores y que me tiene hechizado de principio a fin. Sólo quiero destacar la buenísima labor de mantenerlo vivo y practicable como lo vimos, suelo en magníficas condiciones; La Putaparió monumento nacional. El marcaje de ruta impecable, el justo tanto en cantidad como en tamaño de indicaciones, impecable. Sensaciones en ruta.- La he disfrutado como nunca, en cada edición esta percepción mejora. El conocido recorrido convierte cada tramo en improvisada sensación, al finalizar las subidas infernales bajo ese sol que siempre acompaña la satisfación es mayor; después de cada descenso y zona complicada la adrenaliza es mayor. La primera parte la pasé acompañado de Butelobike y Sirius; luego hasta el final seguí con el compañero incombustible JR-Pillarno. Grandes protagonistas de estas sensaciones eran los magníficos avituallamientos y magnífica y elegantemente atendidos; era como llegar a casa y tu madre ofreciendote comida, bebida y una sonrisa plena. Bellísmas. Felicitaciones.- A todos por realizarla, es una prueba muy dura; a Susana por ser la primera mujer en terminarla y a Ráfagas por ser el primero en llegar, un crack!. Post Mountemplaria.- No quiero alargarme, pero como comentaba con mi amigo, este año la ruta quedó en otro plano; al final de la tarde la recepción en el Castillo y la cena medieval que pudimos deleitar con una auténtico evento medieval hecho para los participantes y acompañantes haciendo con ello el colofón a un día impresionante. Nos han conseguido sorprender e impresionar a todos. Tanto que algunos no salíamos de nuestros asombro. Allí no faltaba de nada: atención exquisita, ninguna jarra ni jarro estaban vacíos, a pesar del empeño de alguno en conseguirlo; aire libre, ambiente selecto de caballero y damas medievales, musica en directo que formaban el alma de la cena. La comida tremendamente acorde servida en tazas de barro y como plato una gran bolla de pan. Potajes, carnes, y el postre fué la bomba. Contínuas respresentacines a cargo de bufones, malabaristas acompañados de “verdugos”, personajes deformes, bailes durante la cena, contínua animación de cuentos, algunos al revés, y de nuevo la esencia de la Mountemplaria, los participantes como protagonístas únicos del evento, por que no debemos olvidar que todo esto ha sido hecho para ellos(nosotros) y sus acompañantes. Un evento único de incalculable valor cultural, y sobre todo emocional. Nos lo hemos pasado de marabilla, de pm; algunos todavía no volvimos de aquel hambiente del medievo de final de batalla victoriosa. Será difícil de superar. After hours.- Por si la cena y todo su espectáculo hubiera sido poco la organicación tuvo a bien regalarnos invitaciones para un conocido local de la Ciudad. Al final emprendimos la noche cargada de risas y ocurrenciasen bañadas en buenísmo humor fruto de un día espectacular. Al final de la noche, o principio de la mañana, no quedó claro emprendimos la búsqueda de Tacirupeca, buscamos y buscamos y no apareció con lo que nos fuimos recogiendo cada uno a sus aponsentos. Ahora entiendo por qué no aparació la buena de Tarucipeca; el motivo no fué otro que nos dejamos acompañar por un importante artífice de todo este cuento que ya es un clásico: el Lobo. En difiniva creo que días con rutas como esta hace que cada vez nos juntemos los que amamos este fabuloso deporte, participantes y acompañantes, y eventos así evidencian que el ciclismo de montaña más que un deporte es ya un estilo de vida. Boas noites. PD: Sólo un toque de atención a esos que se "les caen" los envases y envoltorios; ¡¡parece mentira!!
****... que ben contado. Canto sinto non poder haber ido!!!! Para o ano non se pode perder!!! Saúdos a todos.
COMPLETEI o 24doce,estou a ***** de contento porque me responderon as pernas perfectamente,cousa que nunca me pasara,e logrei rematar no puesto 8 de 27 participantes da miña categoria(12horas individual)con un total de 13voltas o circuito duns 9,5 kilometros.Sufrin moito polo calor das primeiras horas pero logreino,conseguin acabar.
Eres un máquina, si señor. Enhorabuena. Te echamos de menos en Ponferrada. Quien te vería bajar por la del Diablo y La Putaparió. Un saludo
Yo sabía que dejandote sitio para escribir, eres insuperable. Eres nuestro poeta. Mi enhorabuena por dejarme hacer equipo contigo. Para mi era necesario, porque iba a ciegas. Me uní a un rapaz de la zona que llevaba una Santacruz pero cuando te encontré en el habituallamiento, no lo dudé. Jose Ramón, únete a la experiencia si quieres triunfar. Lo conseguimos compañero Tengo mi versión de los hechos, pero hay que digerir cada una de tus frases. Escribí en caliente nada más llegar en otros foros, pero aquí me lo pensaré y escribire un poco en frio. Frío del todo no, porque por mis venas aún corre sangre caliente sobrante del sábado. Que pena no quedar hasta el final y coyer unha boa cogorza. Merecía la pena pa que el día fuera reondo Saludos
Sin o teu permiso; ou con él irat inserto este video onde tí sabes ... http://www.youtube.com/watch?v=Sj7Qlq52KvE Pareceme moi natural; a ver si en outro momento sigo vendo o resto. Bo día.
Hoxe recuperéi a cámara e espero poder poñer as fotos que puiden sacar , antes dús fotos que encontréi no foro de bierzorutas , que felices se ven os compañeiros e que preciosidade de baixada cara a Ponferrada.
Encarando a Putaparió, esa impresionante e radical baixada da última foto e vendo os tellados onde taban e nos arriba, un biker d'aló da parte de Valladolid, dixo algo así como: - ¿Quien OO me mandará a mi meterme en estos fregaos?; ¿a donde voy yo?; ¿no hay alternativa?. - Déjate caer hombre!!!; Es todo para abajo.- Le animé, pero quedaba farfullando algo entre dientes, nunca sabremos qué. Otro, que por cierto no es manco bajando, más bien al contrario; condenaba encarecidamente y ya cerca de unas cañas: -Esa baixada tiñan que quitala, sobraba eso. E moito mais despois de esta ruta.- Pero luego confesaba: -Pero eu baixeina toda eh!.- Y a mí no me cupo la menor duda. ¡Que ben o pasamos! Bo día.