fotos y comentarios de esa primera nocturna porfavor useguramente que huvo una que otra toma de tinto en un sitio que yo me se un saludo
Hola, aplazamos la reunion al sabado que viene, día 9 de abril, por problemas de asistencia de algun miembro del club.Gracias. correr la voz
Hola oqueimao, Te acababa de enviar un privado por lo de la reunión y nuestras acompañantes....será para la próxima
Fran, me da que lo de la nocturna era la excusa perfecta para darle al tintorro. Por cierto...¿probaste el descenso de fiordo? Para mañana a Budiño saldré desde Vigo, si alguien anda apurado que contacte con servidor por privado, tengo sitio para otra bici. De momento de todo lo que iba a caer hoy, ni rastro, y la temperatura bastante agradable...no dan una. Saludos
Que pasa con los de la nocturna?? No dicen nada?? Me parece a mi que el "avituallamiento" por un sitio con nombre de mujer acabó con ellos.... Yo no fui a la nocturna pero estoy tan cansada como si fuera...ayer fue diá intenso: me levanté en Cangas...desayuno en Oporto....comida en Paris (suena muy bien pero fue un bocata de baguette en el aeropuerto...trabajo por allí...y luego vuelta volando a Oporto para llegar a Cangas de nuevo a la una de la madrugada. Pude haber cogido la bici a esas horas que todavía os pillaba, y el brevage ese que tomásteis me hubiese ayudado a aguantar....pero menos mal que tengo sentidiño (no como vosotros ) y me fui a dormir. Ya tengo excusa si mañana voy muy mal...el cansancio acumulado...
Pink, peor aún... dicen las malas lenguas que la cosa fue tan grave que a última hora incluso se pudo ver a alguno de ellos buscando a una mujer con nombre de avituallamiento. Menudo tute te metiste. Saludos
As fotos son de pésima calidade. Sacadas co móbil porque o flash da cámara abandonounos fai tempo. Buuuuuf, cantas lenguas largas e venenosas! Aquí moi valientes pa escribir no foro pero… para saír á noite, todos como jaliñas temerosas do raposo, cacarexando dende detrás do valado pero espántanse acobardadas se aljén lles abrise a porta. Para min foi unha nocturna memorable en todos os sentidos: pola asistencia, o recorrido, o papeo, e a sesión de recuperación. Fomos chejando sobre as 9 ao lugar de encontro. Como sempre, admiramos mutuamente os sorprendentes inventos caseiros para montar os equipos de iluminación. O faro de Diego, os cornos de Calleja, o foco de coche que Kinhos, as poucas luces de Waly. Había un que meteu catro linternas no manillar, parecía un todoterreno. Finalmente fomos 10 os que arrancamos e, curiosamente, non quedou nadie atrás no camiño. Polo retraso inicial parecía que non tiñamos permiso para circular ata que fose noite pecha. O caso é que apareceron nubes moi escuras alá polas zonas altas do Morrazo. A pesar de ir sin chubasqueiros, non nos acobardamos, como pasou cos que quedaron na casa. Subimos o Paralaia a ritmo alegre e disfrutamos das vistas que coñecedes, mesmo si vos quedastes na casa, envoltos na manta. A santa compaña ascendeu en peregrinación, máis ou menos agrupada na busca do santuario para ser bendecidos e bendecir os manxares da última cena. A nós non nos fixo falta manta porque ao caír a noite parou o vento e atopámonos unha noite sorprendentemente calurosa, sudamos abundantemente e a ameaza de chuvia esvaeceuse como os lengüeros que non se atreveron a saír. Collemos o camiño que leva ao Xabarín a ritmo endiablado, atopando novas dificultades nun camiño que parecía coñecida como a palma da man. Pensamos no millo corvo e, sen querer, atopámonos de frente coa de María, non fomos alí a propósito. Foi o destino que nos susurraba entre as carballeiras sombrías, foi un trasno que aparecía entre as pedras dos valados, unha meiga hipnotizándoos entre os escuros cumios arborados. Pensamos en picar algo e puxéronnos de paso, dúas fuentazas de carne ao caldeiro e carne asada. Foi unha deliciosa e abundante cea. Non contei as xerras coas que recuperamos o malparado nivel de hematocrito e rematamos o traballo con chupitos de licor do negro cafeeeee, que me tumbas que me mataaaaaaas, licor do negro cafeeeee, fasme andar a catro pataaaaaas. Saímos cheíños en dirección á cruz de Hermelo pa baixar a ritmo de locura pola pista. Apareceuse un anxo a protexernos, e así sobrevivímos a baixada a ese ritmo vertixinoso, aumentando o perigo por certo grao de intoxicación etílica. Pero non nos chejou con isto e metémonos pola catarata (hai unha foto na que se ve a ajua do río) para baixar polas xestas. Aquí algún mesmo propuxo explorar un camiño que creía que era ciclable….. quizais foi a única mala idea da noite que non triunfou. Seguimos o deslizándonos como pantasmas nocturnas polos montes de Coiro, creéndonos indestrutibles así que non renunciamos aos últimos tramos cortiños do descenso do Paralaia. A valentía ía in crescendo pero a única caída foi costa arriba, cando calleja se abalanzou con fiereza sobre o único pau que topamos en toda a noite. A última trialera foi no Ambigú. Alí rehidratamos e refrescamos o corpo. A algún, na casa, seguro que lle puxeron mala cara cando chejou máis tarde das catro, e cheirando a algo máis que ao bravío propio do exercicio físico. tradución, segundo opentrad: Las fotos son de pésima calidad. Sacadas con el móvil porque el fash de la cámara ya hace tiempo que nos abandonó. Buuuuuf, cuantas lenguas anchas y venenosas! Aquí muy valientes pala escribir en el foro pero? para salir a la noche, todos como jaliñas temerosas del zorro, cacarexando desde detrás del vallado pero se espantan acobardadas se aljén les abriera la puerta. Para mí fue una nocturna memorable en todos los sentidos: por la asistencia, el recurrido, el papeo, y la sesión de recuperación. Fuimos chejando sobre las 9 al lugar de encuentro. Como siempre, admiramos mutuamente los sorprendentes inventos caseros para montar los equipos de iluminación. El faro de Diego, los cuernos de Calleja, el foco de coche que Kinhos, las pocas luces de Waly. Había un que metió cuatro linternas en el manillar, parecía un todoterreno. Finalmente fuimos 10 los que arrancamos y, curiosamente, no quedó nadie atrás en el camino. Por el retraso inicial parecía que no teníamos permiso para circular hasta que fuera noche cierra. El caso es que aparecieron nubes muy oscuras allá por las zonas altas del Morrazo. A pesar de ir sin chubasqueiros, no en los acobardamos, como pasó con los que quedaron en la casa. Subimos el Paralaia a ritmo alegre y disfrutamos de las vistas que conocéis, incluso sí os quedasteis en la casa, envueltos en la manta. La santa compaña ascendió en peregrinación, más o menos agrupada en la busca del santuario para ser bendecidos en la última cena. A nosotros no nos hizo falta manta porque al caír la noche paró el viento y nos encontramos una noche sorprendentemente calurosa, sudamos abundantemente y la amenaza de lluvia se desapareció como los lengüeros que no se atrevieron a salir. Cogemos el camino que lleva al Xabarín a ritmo endiablado, encontrando nuevas dificultades en un camino que parecía conocida como la palma de la mano. Pensamos en el maíz cuervo y, sin querer, nos encontramos de frente con la de María, no fuimos a propósito, fue el destino que en los susurraba entre las carballeiras sombrías. Pensamos y picar algo y nos pusieron de paso, dos fuentazas de carne al caldero y carne asada. Deliciosa y abundante cena. No conté las jarras con las que recuperamos el malparado nivel de hematocrito y rematamos el trabajo con chupitos de licor del negro cafeeeee, que me tumbas que me mataaaaaaas, licor del negro cafeeeee, me haces andar la cuatro pataaaaaas. Salimos cheíños en dirección a la cruz de Hermelo pala bajar a ritmo de locura por la pista. Se apareció un ángel a protegernos, y así sobrevivímos la bajada la ese ritmo vertiginoso, aumentando el peligro por cierto grado de intoxicación etílica. Pero no en los chejou con esto y nos metimos por la catarata (hay una foto en la que se ve la ajua del río) para bajar por las gestas. Aquí alguno incluso propuso explorar un camino que creía que era ciclable?.. la única mala idea de la noche que no triunfó. Seguimos el descenso creéndonos indestrutibles así que no renunciamos a los últimos tramos cortiños del descenso. La valentía iba in crescendo pero la única caída fue cuesta arriba, cuando calleja se abalanzó sobre lo único palo que topamos en toda la noche. La última trialera fue en el Ambigú. Allí rehidratamos y refrescamos el cuerpo. A alguno, en la casa, seguro que le pusieron mala cara cuando chejou más tarde de las cuatro, y oliendo la algo más que al bravío propio del ejercicio físico.
FCHAPELA: Ayer por la tarde salimos el primacho y un servidor a entrenar en secreto, y nada más y nada menos que nos merendamos la losa con dos co...es jejeej Creo que la mancha de la badana no la quita ni el ariel. ***** como acojona.jeejej
Mañan non podo ir a Budiño teño un trancazo que me doe todo o corpo. Mañana no voy a Budiño tengo un trancazo. Pasarlo bien
me parece que ese descenso lo tengo que hacer sin ruedas modificar un poco la bici porque la malloria de los montes al rededor estan cubiertos de hielo :mrgreen:
es una pasada desde ariva cuando pierdes de vista el cortafuegos y lo buebes a ver en picado uf ahy que conocerlo porque frenas en seco ya le cojistes la trazada seguramente .
cabronessssss¡¡¡¡¡¡ ya me olia mal a mi desde aqui ariva me llegaba un cheirume (olor tipico gallego delatador)que daba que desconfiar bastante en buestra ruta nocturna que hanbre habia no ?que nada mas llegar ariva le mandasteis unas pedazo de fuentes ,me parece que ala prosima no fallo por cierto os falto el jefe de ceremonias el señor pichonbiker
Hola amigos!! Os quiero invitar a que vengais a nuestra marcha en Lousame que se va a celebrar el dia 30 de abril,tiene un recorrido ESPECTACULAR,tendreis regalo seguro y sorteo al finalizar de diverso material,cascos,gafas,etc Os dejo un avance de la trialera,sobre todo a partir del min. 3:3O Un saludo y nos vemos si podeis!!! [video=youtube;mIpFwI5hOYA]http://www.youtube.com/watch?v=mIpFwI5hOYA[/video]
Iso non é noturna nin na que se parezca, só ides encher o estómajo,en ningún intre se vos mira ciclar. Iso sí,pra aparecer na de María non facia falla levar luces, e moito menos pra chegar ó Ambigú. Máis ben érades uns carnavais perdidos en Abril. A máis de un lle estaban esperando en casa có látigo a esas horas,¿as 4 da mañá?. Estades tolos. TRAD: Eso no es nocturna ni nada que se parezca, solamente váis a llenar el estómago, en ningún momento se os ve ciclar. Eso sí, para aparecer en la de María no hacía falta llevar luces,y mucho menos para llegar al Ambigú. Más bien érais unos carnavales perdidos en Abril.A más de uno le estaban esperando en casa con el látigo a esas horas,¿a las 4 de la mañana?. Estáis locos.
hay un tipo en esas fotos que se me parece de carallo y me contó que la trialera mas peligrosa se la encontraron ya en el pueblo saliendo del ambigú. yo cumpli con mi horario aunque fue por los pelos por lo demas sin comentarios, la cronica de Marajota lo dice todo, saludos
pareceme que máis de un non sabe que disculpas por para facer unha escapada gastronómica nocturna, para a próxima apúntome, a de María tamén, jeje gracias por avisar da cancelación da reunión, ata mañá. trad. me parece que más de uno no sabe que disculpas poner para hacer una escapada gastronómica nocturna, para la próxima me apunto y a la de María también gracias por avisar de la cancelación de la reunión, hasta mañana